Τo στρώμα – Vir8elia

Ένιωθα παράξενα. Ένιωθα ότι κάθε μου γνώση, κάθε εμπειρία, κάθε άποψη και κάθε ιδέα που είχα σχηματίσει στο μυαλό μου, δεν τα χρειαζόμουν πια.

Αυτό το παχύ στρώμα που γέμιζα και φρόντιζα από μικρό παιδί, δεν είχε πια κανένα νόημα. Ακόμα και ως ανάμνηση. Ένιωθα ότι έπρεπε να αφαιρεθεί και ίσως να δοθεί σε κάποιον που θα του ήταν πιο χρήσιμο.

Αλλά, τι ήταν κάτω από αυτό το γεμάτο, τεράστιο στρώμα. Τι κρυβόταν στο τελείωμά του?

Κάτι είχα ψυχανεμοστεί. Υπήρχε μια άγουρη ευαισθησία, ίσως ένα ανώριμο συναίσθημα, ένα ένστικτο που δεν είχα μάθει να ακούω. Πόσο μάλλον να το εμπιστεύομαι.

Και τώρα έφτασε η στιγμή να έρθω σ’ επαφή μαζί του και να δω τι κεφάλαιο θα ανοίξει στη ζωή μου. Και το φοβάμαι τόσο..

Leave a Reply